Interface

​

Este proxecto explora os limiares da planificación forestal e as moitas situacións e historias diferentes que estas árbores poden contar a través dunha interface interactiva. As relacións sociais son desafiadas ao ser eliminadas fóra da visión antropocéntrica tradicional, nesta interface as árbores non só falarán a linguaxe humana senón que falarán a linguaxe das árbores. Unha linguaxe que non necesita ser escoitada, pero que se pode ulir, ver e sentir eléctricamente. Recreei a plantación abandonada da Illa de Tambo, na Ría de Pontevedra, onde os militares realizaron varios experimentos tras gañar a Guerra Civil e, polo tanto, pecharon a illa ao público ata hoxe. Alternando as opinións das Árbores sobre a situación, poderei criticar a xestión do monte e amosar por que prexudicou á comunidade, á fauna e á flora. O guión e as instrucións pódense atopar a continuación.

 

A proximidade é desafiada de diferentes xeitos, a distancia entre o usuario da interface e a propia paisaxe evoca o concepto de acción-consecuencia e como non nos damos conta do noso impacto no medio ata que está feito. O personaxe da interface e a súa distancia ás árbores dentro da paisaxe son un tipo diferente de proximidade, a medida que o personaxe se move e achegase ás árbores, adquirirá diferentes información/reaccións dos elementos, e volveráse a presentar a ilusión do control.

​

Contexto Histórico

Os eucaliptos foron traídos por primeira vez a Galicia por un misioneiro católico de Australia. A finalidade da incorporación da especie era secar as zonas húmidas para evitar pragas e bacterias. A rexión é a máis húmida da Península Ibérica, aínda que acolleu o 40% dos incendios "salvaxes" nos últimos 20 anos. Galicia produce 4 millóns de toneladas anuais de madeira de eucalipto, 2 millóns son para o abastecemento exclusivo da fábrica. 500.000 hectáreas dos 2,9 millóns de hectáreas da superficie total da rexión están cubertas por eucalipto.

​

Antes da Guerra Civil, durante a República, Galiza tiña un Estatuto de Autonomía. Durante a ditadura, a cultura galega estivo sumamente censurada e oprimida, ata o punto de que todo aquel que quixese defender a idea de nación será executado ou exiliado.

Unha das estratexias do réxime de censura e control da terra galega foi a implantación dunha fábrica de celulosa na Ría de Pontevedra. A principal subministración para a fábrica é a madeira. Rápido e barato. Os eucaliptos, antes utilizados para a seguridade hixiénica social e remedios da medicina tradicional, agora convértense nunha arma para borrar o bosque autóctono, os seus símbolos e os vínculos coa historia celta e as persoas que nel viven.

 

Algunhas características que presentan os monocultivos son que coexisten moi poucas especies con eles, teñen raíces tan profundas como 60 metros baixo terra que teñen a forza suficiente para romper rochas e formigón polo que as súas follas son tóxicas para a maioría das especies animais. A súa altura media é de 40-60 metros e a flexibilidade do seu tronco permítelles dobrarse co vento con moita facilidade e, como consecuencia, son pirófitos, espallan o lume moi rápido e volvéronse perigosos para ter arredor.