O xardín urbano defínese a través dunha paisaxe sonora onde as experiencias visuais e auditivas implican ao usuario coa introdución do son no deseño arquitectónico. O edificio do arquivo situado baixo a paisaxe está formado por un centro de investigación para músicos e estudantes do Royal College of Music.
As diferenzas entre os sentidos da vista e do son descríbense a través de todos os elementos do proxecto. Os espellos sonoros reflicten visualmente o entorno con perfís seccionados que revelan a física detrás da produción do son. O anfiteatro, modelado a escala real ao Epidauro orixinal en Grecia, é visto como unha expresión dun son perfecto mentres que as devanditas calidades auditivas perfectas son experimentadas a través dun auditorio situado xunto a esta representación visual. As instalacións adicionais e auxiliares, xa sexan programáticas, circulatorias e/ou vivenciais, están deseñadas para mellorar a comprensión do son en relación con diferentes formas espaciais.